Bugün Yılbaşı...

Neşeli bir şeyler paylaşmak adettendir...
Yalnız bu akşam aldığım bir haber beni hüzünlendirdi.
Aslına bakarsanız üzülemedim. Hüzünlendim.

18:41 de önce müşterim sonra ablam olan Mihri Hanım'dan bir SMS aldım.
Amcası vefat etmiş...

"Amca"yı hep anlatılanlarla tanıdım. Aramızda duygusal bir bağ oluştu diyebilirim.
Benim gördüğüm, işittiğim, anlatılan gerçekten nev-i şahsına münhasır bir kişilik...
Amca iyi eğitimli, kendini eğitmiş, sanatçı bir kişilik. Resmi yapıyor, fotoğraf çekiyor, insanları ve doğayı seviyor.
Fransızcası sular gibi, eğitimci, resim yapıyor, marangozluğa düşkün. Kısacası üreten bir insan.
En önemlisi Mihri Hn ve Ağabeyinin eğitiminde önemli bir rol oynamış.
Eski Maltepe'li...
Ne yazık ki Alzaymır denilen illet bir hastalıkla boğuşmakta...

En son, geçen ayın 26 sında gördüm kendisini. Bir operasyon için hastaneye götürmüşlerdi...
Yüzüne baktığımda nur yüzlü bir insan dersiniz ya öyleydi amcanın cemali...
Ne yazık ki kendinde değildi... Öylece yatıyordu yatağında.
İşte o an "Allahım ne illet bir hastalık, insanın anılarını, hatırlarını, tanıdıklarını alıyor, hatırlatmıyor nasıl bir hatalıktır bu" diye içimden geçirdim...

Sonrasında da malum "Benim Dünyam" filmini izledim...
Filmde resmen salya sümük ağladım.
İnsan kendine konduramıyor, empati yapmak istiyor yapmıyor... Sıkıntı işte...

İşte dostlar bugün hüzünlü bir gün birazda.
Sevinemiyor insan, üzülemiyor da. Kurtuldu diyerek avutmaya çalışıyor, avutulamıyor da.
Birkaç gün önce başka bir arkadaşım annesini kaybetti, Onda da alzaymır vardı. Bir anlatışı var ki, akıllara zarar, zon altı yılında oğlunu anımsamıyor bir tek ablayı anımsıyor muş...

Hiç çok tanımadığınız bir kez gördüğünüz kişi hakkında üzüldünüz mü?
Başınıza geldiğinde anlıyorsunuz.
Sonrasında da malum soru. Ya beni başıma da gelirse?
O an içimde Allahım bu başıma gelirse bekletme beni hemen al canımı diyor insan.
Öyle ya kor düştüğü yeri yakıyor.
Evlerden uzak diyemiyorsun. Kimin, ne zaman, nerede, nasıl başına geleceği kader kısmet...

Kısacası hoş olmayan, hiç te hoş olmayan, kimsenin kendine veya çevresine konduramadığı bir durum bu...

Allah sonumuzu hayır etsin...

Kalın SAĞLICAKLA.

Benim Dünyam

Bu akşam Seçil ile Benim Dünyam filmine geldik. 

Öncelikle Beren Saat ve Uğur Yücel'i tebrik etmek gerek. Son yıllardaki en iyi Türk Filmini çekmişler. Hem konu hem oyunculuk çok iyi. Zaman zaman göz yaşlarımı tutamadım. Göz yaşlarım süzülürken duygu yükünü attığımı hissetmek te ayrı bir keyifti. 

Hem ağlamak hem keyif. Nasıl bir ortaya karışık diye düşünmeden edemedim. 

Öncelikle insan başarılardan nasıl gurur duyuyor ise, gösterilen çabadan o derece gurur duyup seviniyor. Sanırım hem sevinç hem gurur hem de duygu yüklemesi ağlamama sebep oldu. 

Gören olması umurumda değil. Sonuçta ağlamakta gülmek kadar ihtiyaç.