Bugün Anneannemi kaybettik...
Saat 10 gibi meleklerle birlikte sonsuzluğa yolculuğa çıktı,
Sanırım dedemin yanına gitti...
Onca yıl zorluklara beraberce dayanmışlar,
İl il ilçe ilçe gezmişler,
Bu süreçte iki tane altın gibi evlat yetiştirmişler...
Tam emekli olup rahatlığa kavuşacakken dedemi kaybetmişler...
Yılmamışlar, Ana-Kız, dedemin aldığı arsayı ve yapılan evi ortaya çıkarmışlar.
Yer tahtalarını bile kendileri çakmışlar...
Birkaç yıl sonrada annem evlenmiş.
Ben doğduktan sonra da anneannemin tabiri ile 40 günlükten beridir bana bakan, besleyip büyüten,
hayatımda tanıdığım en sert canlı, aklına koyduğunu yapan, destekleyen, bir şeyler yapmak istediğimde beni motive eden.
Annemin boşanmasından sonrada ailemizi ayakta tutan,
Üniversiteyi bitirene kadar okumam için maddiyat ve maneviyat konusunda hep arkamda duran.
Dayımın kızlarının da okumaması için aynı özveri ve çabaları daha gençliğinde yaptığı çalışmalar ve yatırımlarla bizleri ortaya çıkaran anneannemi kaybettik.
Tabi ki ateş düştüğü yeri yakıyor.
Dayım bu gün 12 ye gelirken aradığında yüreğim ağzıma geldi.
Konuşamadık ta zeten...
Annemi kaybettik dedi... Ağzımdan; "geliyorum" kelimesi zar zor çıktı mı yoksa düşündüm mü halen bilmiyorum...
10 günlük zorlu bir süreçte ne yazık ki ilk defa yenik düştü sanırım...
Tek umudum gideceği yerin daha da güzel bir yer olacağı ve eşine kavuşacağı.
Yapacağı bu sonsuz yolculukta Allah mekanına kabul etsin.
Işıklar içinde uyusun. Sonsuza kadar dedemle birlikte sohbetlerini kesmeden ebedi hayatlarında yaşasınlar...
Sizler sağ olun...
30/01/2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder